ارکان وقف
۱- صیغه: امام خمینی (ره) در تحریر الوسیله صیغه را در عقد وقف معتبر می داند لذا در تعریف آن آمده: هر آن چیزی است که بر انشای معنای مذکور دلالت میکند و عربی یا ماضی بودن نیز در آن شرط نمی باشد.
۲- واقف: کسی که مالش را وقف می کند. (واقف باید بالغ، عاقل، مختار و غیر محجور باشد و ممنوعیتی از تصرف در مالی که می کند نداشته باشد و لازم نیست که مسلمان باشد)
۳- موقوف علیهم: کسی یا جهتی که مستحق درآمد وقف و انتفاع از عین موقوفه است یا کسانی که مال به نفع آنها وقف شده است.
وقف به اعتبار موقوف علیهم به دو قسم تقسیم می شود: الف) وقف خاص: آن وقفی است که برای شخص یا اشخاصی باشد مانند وقف بر اولاد یا ذریه اش و وقف عام عبارت است از وقف بر جهت و مصلحت عموم، مانند مساجد و پل ها و کاروان سراها یا بر عناوین عام مانند فقرا یتیم ها و مانند اینها ( لازم به ذکر است که در وقف خاص وجود موقوف علیه در وقت وقف، معتبر است، پس ابتدائاً بر معدوم و کسی که بعداً وجود پیدا می کند و حمل، قبل از تولد، وقف نمودن صحیح نیست)
۴- عین موقوفه(موقوف): چیزی که وقف می شود، دارای شروط ذیل است:
الف) عین باشد ب) قابلیت تملک داشته باشد. ج) قابلیت انتفاع (منفعت حلال) داشته باشد د) امکان قبض داشته باشد.